Op een bepaalde ochtend in Maart zag ik een insta-story van Sabine (geen volledige naam deze keer, staatsveiligheid enzo!). Het was een korte foto van haar broer die triomfantelijk de bekende mariniersbaret op de hoofd van een glunderende zus zet. In een marine uniform. Huh? Sabine zit in de marine?

Ik ken Sabine via mijn bestuursjaren bij Dekate Mousa, de film en fotografie studentenvereniging. Terwijl ik loyaal 2 jaar bestuur deed bij die vereniging, had zij eerst een jaar een functie bij koepelvereniging Scala en daarna bij Hubble, ons studentencafe. We ontmoette elkaar in de zogeheten “bestuurstuin”, de plek waar al die verenigingen hun bestuursruimte hadden. De planten waren echter meestal niet in zo’n goeie staat.

Iedereen ontwikkelt zich door de jaren heen, zeker tijdens het studentenleven. Ik kende Sabine altijd als een vrije ziel met ook een enorm ernstige kant, die naast haar studie Bouwkunde enorm kunstig bezig was; tekenen, schilderen en allerlei andere kunsttechnieken waar ik niets van kon. Toen mijn langdurige relatie op de klippen gelopen was en ik een kortstondig bezig was met poëzie was dat een goed aankooppunt en goeie bonding.

Zoals dat vaker wel gaat met vriendschappen is die op ten duur een klein beetje verwaterd. Zeker in het hectische studentenleven waar je van hot naar her gaat en zoveel verschillende dingen kan doen. Dat is dan wel weer het mooie van sociale media; soms wordt je er wel echt sociaal van.